Brisbane, Fraser Island, Airlie Beach

10 mei was de tweede dag in Brisbane. Na een camping overnachting hadden we de camper geparkeerd bij de campus van de lokale universiteit en zijn we naar het centrum gelopen. Eenmaal in het centrum aangekomen zijn we naar de city hall gegaan. In het lokale gemeentehuis zit het museum van Brisbane wat we graag wilden bezoeken. Op het moment dat we daar aan kwamen vroeg de man bij de receptie of we ook de klokkentoren in wilden. Dat sloegen we natuurlijk niet af en mochten daar ook een blik in werpen. Om daarna de tijd te doden zijn we nog een beetje de stad door gelopen, hebben we een drankje gedaan en zijn we in een druk park nabij het stadsstrand van Brisbane gaan liggen. Het stadsstrand van Brisbane is een klein kunstmatig gemaakt strand met zoet water. Vanaf het strand kan zo de rivier over gekeken worden waar de stad omheen is gebouwd. Het weer was geweldig dus daar hebben we in het park bij het stadsstrand goed gebruik van gemaakt door te relaxen in het gras. Toen we Brisbane zat waren zijn we doorgereden naar een rest stop(Desception Bay), waar we de nacht doorbrachten. Deze rest stop was zo populair dat we daar met minimaal 20 andere backpackers, campers en caravans stonden. Met een kaartspel hebben we de dag afgesloten en zijn we gaan slapen.

Op 11 mei werden we wakker tussen alle andere backpackers en na een kort ontbijtje zijn we weer vertrokken. We zijn direct naar het strand van Wooloolaba gereden. Dit strand had een leuke levendige boulevard en na een nieuwsgierige, snelle blik bij de lokale makelaar bleek het gemiddelde appartement aan zee al snel een onbetaalbaar stukje woonruimte. Dit was echter wel verklaarbaar door de mooie zee en het rustige, maar gezellige, strand voor de deur. In de zee werd deze middag een bal overgegooid en natuurlijk werd er weer aan een zonnig vakantiekleurtje op de huid gewerkt. Het stranddagje werd even doorbroken door een supermarktmoment om even lunch te halen. Een ham/kaas broodje en een zoet gebakken product dat naast veel calorieën vol zat met heel veel fruit en belangrijke voedingsstoffen werd er aangeschaft. Ook werden de boodschappen voor de avondbarbecue gehaald. De barbecue werd 's avonds gedaan in het plaatsje Bli Bli, waar een net opgeknapt, handig verlichtte barbecue in een park stond geplaatst. Rond een uurtje of 20:00 werd er voor de laatste keer van de dag in de camper gestapt om naar de 'rest area'(Brown Creek) te rijden waar we zouden overnachten. Na een kleine vergissing van de bestuurder Bjorn, die zich hier zo thuis voelt dat hij zich per ongelijk nog eventjes in Nederland waande en de rechterkant van de weg op draaide, vonden we na een kwartiertje de kampeerplaats. De avond werd in stijl met een kaartspelletje en een drankje afgesloten.

Op 12 mei werden we rond 9 uur vervelend gewekt door Fransen naast ons waar het busje kapot van was waarmee ze aan t reizen waren. Aangezien wij zo sociaal zijn, zijn wij rond half 10 maar weggereden om ze ruimte te geven om de auto te repareren. Hierna zijn we naar t strand van Rainbow Beach gereden, want daar hadden we om 4 uur een afspraak met een reisorganisatie voor de Fraser Island tour. Na 3 uur op t strand te hebben gelegen en aan een bruin kleurtje te hebben gewerkt werd er twee blokken verder gereden naar de reisorganisatie en hostel 'Pippies'. Bij het inchecken vroeg de man bij de receptie om 20 dollar borg, waarop wij vroegen: 'Waarvoor?' Aangezien wij toch echt alleen voor een drie daagse reis naar Fraser Island kwamen. Tot onze verbazing bleek dat we bij de tour ook twee nachten slapen in het hostel erbij hadden geboekt. Dat was natuurlijk goed nieuws en een enorme meevaller, omdat we nu voor twee extra dagen onder de pannen waren. Na een langdradige veiligheidsinstructie en het invullen van een oneindige lijst met aansprakelijkheidsformulieren, werd onze groep bekend gemaakt. We zouden met 10(!) man in een vierwiel aangedreven auto over het strand van Fraser Island gaan scheuren. De groep bleek al snel een gezellige groep en de plannen voor het avondeten voor de twee Fraser Island dagen werden gemaakt. De groep bestond uit twee Italianen, vier Duitsers, één Zweedse en natuurlijk wij drieën uit Nederland. We waren het er al snel mee eens dat we minimaal één avond een Italiaanse pasta verwachtten van het Italiaanse stel en voor de andere avond werd er voor een barbecue gekozen.
Dezelfde avond werd er na de boodschappen nog even kennis gemaakt met de mensen van de andere groepen.

De dag erna(13 mei) stond de wekker om 6 uur sochtends. Dit omdat iedereen zo vroeg mogelijk klaar wilde staan om zo lang mogelijk van de beperkte tijd op het eiland te kunnen genieten. Na een ontbijtje, douche en de tas gepakt te hebben werden de groepen een voor een naar hun auto geleid en werd er kennis gemaakt met de reisleider voor de komende drie dagen. De reisleider was Denny, een Australiër met een 'Layback' uitstraling, dreadlocks in zijn haren en een petje op zijn hoofd. Zijn echte 'Aussie-accent', de bewegingen van zijn armen als Ali-B tijdens het praten en het eindigen van elke zin met 'Allright', maakten hem tot een geweldige stereotype verschijning van een relaxte surfer. Nadat alles was gepakt en iedereen in de auto zat werd er vertrokken naar het eiland. Een rit van 20 minuten volgde naar de veerboot die ons naar het eiland zou brengen. Fraser Island is alleen aan de oostkust bereikbaar aangezien de rest zelfs met een terreinwagen onbegaanbaar is.
We kwamen er tijdens de rit over het strand achter, waar overigens gewoon 80km per uur gereden mag worden, dat het strand naast een snelweg ook een landingsbaan voor vliegtuigen was. Enkele vliegtuigen stonden dan ook geparkeerd op het strand.
Er waren enkele kleine resorts op het eiland en voor de rest reden er alleen een paar andere tours in terreinwagens over de stranden. Er was geen bereik met de telefoon en iedereen werd dus gedwongen om met elkaar te communiceren, wat natuurlijk de sfeer ten goede kwam! Op het strand kwamen we de eerste 'Dingo' van de reis tegen. Dat is een soort wilde hond die veel op Fraser Island voor komt. Deze hond is gevaarlijk voor mensen, dus daar werd maar gelijk een instructie over gegeven. De eerste stop die we maakten op het eiland was bij Lake MacKenzie. Een prachtig meer, helemaal afgelegen, met het helderste water dat wij ooit hadden gezien inclusief een mooi wit strand. Hier beleven we een uur om te zwemmen of lekker te liggen in de zon. De tijd bleek hier voorbij te vliegen en na een uur vervolgden wij onze reis naar het kamp waar wij de komende twee nachten zouden slapen. Onderweg naar het kamp zijn we langs een scheepswrak gereden. Dit wrak ligt er al een lange tijd en is een verlaten schip dat is aangespoeld maar nooit meer is weggehaald. Nu is dit een van de trekpleisters van Fraser Island. Na hier even gekeken te hebben gingen we direct naar het kamp toe. Het kamp was primitief, maar goed genoeg voor ons. Er was een goed gebouw met toiletten en douches dus niets te klagen. De avond begon nu al te vallen en de bbq werd aangestoken om het avondeten te maken. De eerste avond ging voorbij met een klein drankje en sterren kijken op het strand. De lucht was zo helder dat er meer sterren dan ooit te zien waren. Enkele medereizigers hadden goede camera's meegenomen en konden deze beelden goed vastleggen. Deze foto's krijgen we nog toegestuurd! Rond 11 uur werd er naar bed gegaan en zijn we gaan slapen.

Op 14 mei werden we vroeg gewekt. Dit omdat we richting Indian Heads gingen. Mark mocht deze dag beginnen achter het stuur van de 4WD. Joren verzorgde de muziek aangezien hij op de passagiersstoel was gaan zitten. Alle andere inzittenden hebben daardoor kennis gemaakt met niemand minder dan Frans Duijts, Guus Meeuwis en Jan Smit. Eenmaal aangekomen bij Indian Heads werd ons een tragisch verhaal verteld. De Aboriginals die oorspronkelijk op Fraser Island leefden bleken op deze plek uitgemoord te zijn door de blanke bevolking. Dit verhaal bleek nergens echt beschreven te staan in de geschiedenisboeken, maar werd toch nog even ter oren gebracht. Dat maakte, buiten dat de plek een geweldig mooi uitzicht bood over het eiland, de plek nog specialer en werd het duidelijk dat je op een punt stond met een vreselijke geschiedenis. Na mooie foto's te hebben gemaakt en een kleine haai te hebben gezien in de zee werd de reis vervolgd naar de 'Champain Pools'. Deze drie kleine natuurlijke baden danken deze naam aan het klotsende water van de zee op de stenen, wat een schuimachtige laag vormt op de rand van de baden. Het water is nog even uitgetest, maar dat bleek uiteindelijk te koud om langer dan 2 minuten in te vertoeven.
Na hier een klein uurtje te hebben gezeten vervolgden wij onze weg met een nieuwe bestuurder(Joren) en gingen we naar de camping terug om even te lunchen. Na de lunch reed Bjorn door naar 'Alley Creek'. Dit is een stroom bronwater dat naar de zee toe slingert vanuit de bergen. Iedereen werd gedwongen om zijn zwemkleding aan te doen en stroomafwaarts naar beneden te drijven. Wat natuurlijk hartstikke gezellig en leuk was, aangezien de temperatuur van het water nou niet echt tropisch was. Na afloop besloot Bjorn de vierwiel aangedreven Toyota LandCruiser maar even tot het uiterste te testen door wat mooie drifts ala 'Max Verstappen' eruit te gooien. Wat resulteerde in gillende Duitse meiden en zand van een half strand op de achterbank doordat de ramen nog open stonden. Nadat we veilig terug waren gekomen op de kampeerplaats was het een uurtje of half 3. We zijn direct na aankomst een stuk naar het midden van het eiland gelopen om op zandduinen te 'Sandboarden'. Dit is eigenlijk snowboarden op zand. Hier zijn we tot zonsondergang gebleven en hebben we nog een paar mooie foto's kunnen maken. Bij terugkomst werd er gezellig gekletst, foto's bekeken en werd er voorbereid voor de Italiaanse pasta carbonara die door onze Italiaanse kampgenoten gemaakt zou worden.
Wij hebben allemaal wel eens pasta op, maar de pasta die deze kleine Italiaan van rond de 28 jaar oud op tafel zette versloeg met vlag en wimpel alle eerdere pastagerechten die wij ooit gegeten hebben. Nadat er 3x was opgeschept en er echt niets meer bij kon, kon er worden begonnen met het feesten!
Vanaf het sandboarden vloeide de 'Goon' heerlijk en werd iedereen steeds gezelliger. Aangezien er in de auto een aantal keer Guus Meeuwis voorbij was gekomen heeft Guus er nu een paar Italiaanse, Duitse, Engelse en Zweedse fans bij! Vooral het lied 'Per Spoor'(Kedeng Kedeng), met bijbehorende stoomlocomotief-beweging viel in de smaak. Hierdoor is dat toch wel uitgegroeid tot het lied van de Fraser Island trip! Rond een uurtje of 10 kwam een man van een jaar of 50 het kamp bezoeken. De man had de hele dag met zijn drone in de omgeving foto's en filmpjes gemaakt. Na een kort gesprek bleek dat hij in z'n vrije tijd opnames met zijn drone maakte, onder andere voor Google Earth en Streetview. Daardoor kreeg hij al snel de naam 'Google-Mark'. Deze man was echter minder getraind in het drinken van Australische wijn dan de rest van het feestende kamp, waardoor hij al snel te diep in het glaasje had gekeken. Google-Mark had echter wel een gezellige dronk waardoor hij een leuke toevoeging was voor het feestje. Wij hebben samen met een stuk of 8 anderen rond 3 uur het licht uit gedaan op de camping en zijn we gaan slapen.

Op 15 mei werden we half 8 gewekt om het kamp spik en span achter te laten. We pakten alles in en gingen naar een meer toe. Dat meer heet: Lake Wabbie. Het meer was onbereikbaar met de auto waardoor er ruim drie kwartier naartoe gelopen moest worden door het zand. Na deze zware en helse tocht in de hitte kwamen we bij het meer aan. Dit meer is ontstaan doordat de duinen een natuurlijke stuwdam vormen en zo het water bij elkaar houden. Look verliest het meer elk jaar 1 meter aan grootte doordat de duinen dichterbij komen. Het meer had iets weg van een kleine oase tussen al die duinen. Hier hebben we drie kwartier gelegen in het zand en zijn daarna weer terug gegaan naar de auto's. De laatste rit naar de veerboot werd rond 1 uur gemaakt. En door zand, door zee, met de boot en over de weg keerden we weer terug bij het hostel: Pippies Beachhouse. Hier hebben we een bbq gehad, zijn we film gaan kijken en vroeg gaan slapen, aangezien de avond ervoor er aardig in had gehakt.

16 mei gingen we richting Hervey Bay. We vertrokken na iedereen in het hostel gedag te hebben gezegd rond een uurtje of 11. Het plan was om na de boodschappen een dorpje aan de kust(Harvey Bay) te bezoeken. Omdat het weer niet al te goed was zijn we na een korte wandeling over de pier doorgereden naar een plek om 's avonds te kunnen bbq'en. Deze plek vonden we binnen 5 minuten rijden aan de kust. Op de bbq werd een hele kip, die we op de kop hadden getikt, verwerkt in een sandwich met veel verschillende groentes. Na het uitgebreide diner vervolgden we onze weg met een zoektocht naar een rest area. Deze vonden we uiteindelijk bij 'Apple tree creek'. Na een klein kaartspelletje gingen we slapen.

17 mei gingen we weer verder met onze reis. De bestemming was Agnes Water en Seventeen Seventy. Door het slechte weer konden we niet echt genieten van de verschillende stranden in de buurt. Ook zorgde het slechte weer voor moeilijk begaanbare en gladde wegen. Dit resulteerde in een slippende auto tijdens het verlaten van de rotonde. Alleen het uitzichtpunt van Seventeen Seventy was echt de moeite waard. Het plaatsje Seventeen Seventy dankt zijn naam aan het feit dat Captain Cook er in het jaar 1770 voet aan land heeft gezet. Graag hadden wij een stukje geschiedenis gelezen van deze plek, maar het lokale museum was helaas gesloten op zondagmiddag.
We besloten te bbq'en bij Agnes Water met wat worstjes en patat. Na de bbq wilden we doorrijden tot aan Rockhampton. Dit zou weer tijd schelen de dag erna. Toevallig kwamen we daar twee mensen tegen die we op Fraser Island ook hadden ontmoet! Hierdoor hadden we een gezellige avond met z'n vijven.

Na een gezamenlijk ontbijt zijn we op 18 mei richting Rockhampton gegaan. Hier hebben we de dierentuin bezocht en onder andere krokodillen en Leguanen gezien. Ook wilden wij een steak op de kop tikken voor het avondeten, aangezien Rockhampton de 'vleeshoofdstad' van Australië is. Na een bezoek aan de lokale slagerij hebben we drie T-Bone steaks van 400 gram gekocht en na enkele bereidingstips zijn we gaan zoeken naar een plek om van de laatste zon van de dag te genieten. Met een colaatje en een kaartspelletje zijn we in een parkje gaan zitten en hebben we de laatste zon meegepakt. Na een grootschalige zoektocht naar een bbq hadden we die binnen een klein uurtje gevonden. De bbq werd goed opgewarmd en de T-bones werden hier medium gebakken samen met patat dat ook gewoon op de bbq gemaakt kon worden. Tijdens het eten was iedereen even stil van het lekkere vlees dat wij als backpackers zomaar op ons bord hadden liggen! Na de afwas en het opruimen van alles wat we hadden vies gemaakt tijdens het avondeten zijn we in de camper gestapt om onze reis te vervolgen en een slaapplek voor de nacht te zoeken. De rest stop die we vonden ligt ongeveer 100 kilometer ten zuiden van MacKay.
Onderweg probeert de Australische overheid je zo fit mogelijk te houden. Dit doen ze door verschillende 'trivia-vragen' op een verkeersbord te zetten en een paar honderd meter verder het antwoord te laten zien op een ander verkeersbord. Het schijnt dat die vragen je hersenen triggeren en je scherp houden!
Rond een uurtje of 10 's avonds kwamen we aan bij de rest area en deden we om half 12 het licht uit.

19 mei! De verjaardag van Bjorn! Na ons gebruikelijke uitslapen tot een uurtje of 9 was het plan om Mackay te gaan bezoeken. Eenmaal bij Mackay aangekomen bleek dat het stadje niet zoveel te bieden had als we dachten en hebben we na het boodschappen doen de camper maar weer gepakt om door te rijden naar Airlie Beach. Hier was door een paar andere reizigers een reservering voor ons gemaakt voor een kampeerplaats. Hierdoor zaten we redelijk goedkoop in het midden van het stadje. Nadat de was was gedaan en de camper was geïnstalleerd zijn we op zoek gegaan naar een aanbieding voor de Whitsundays tour. De Whitsundays tours zijn zeilboottrips op zee naar de Whitsunday eilanden. Graag wilden wij een twee daagse tour inclusief twee nachten op de zeilboot hebben. Na de hoofdstraat door te zijn gelopen vonden we een reisbureau voor alle zeilboten in de omgeving. De vrouw die ons te woord stond had een mooie aanbieding voor ons en zou ons de ochtend erop terugbellen met het definitieve voorstel.
Na het zoeken van een tour zijn we even het wifipunt gaan bezoeken voor de benodigde internet om het thuisfront op de hoogte te houden. Het nieuws werd even gecheckt en de social media afgespeurd. Rond een uurtje of 7 was het tijd om te gaan koken. De Italiaan die voor ons gekookt had op Fraser Island had ons het recept voor zijn pasta carbonara gegeven en wij wilden die proberen exact te kopieëren. Dit lukte tot op zekere hoogte goed! Niet helemaal perfect op z'n Italiaans, maar het smaakte goed en het vulde ontzettend! De goede bodem was dus gelegd en we konden onszelf klaar maken voor een avondje stappen in Airlie Beach. Dit avondje stappen was hartstikke gezellig maar niet heel druk. Dit had misschien te maken met het feit dat het een dinsdag was.. Rond een uurtje of 3 in de nacht werd het licht uit gedaan om lekker in slaap te vallen in de camper.

In de vroege ochtend van 20 mei was iedereen al rond half 9 wakker aangezien we een bericht zouden krijgen van het reisbureau. Echter om 10 uur was er nog steeds niks ontvangen en besloten we om maar weer langs te gaan. Na een snelle douche en ontbijt werd er dan ook naar de hoofdstraat gelopen om het reisbureau op te zoeken. De vrouw die ons zou bellen gaf aan dat de reis voor onze neus weg was gekaapt en dat we dus iets anders moesten zoeken. Na een aantal uur rond te hebben gekeken, geïnformeerd, folders doorgespit en het internet te hebben doorzocht kwamen we tot de conclusie dat we een reis gingen boeken die 1,5 keer duurder was dan dat we gepland hadden. Deze reis had echter wel 1 dag en 1 nacht meer op een zeilboot én ging langs het great barrier reef. Het great barrier reef(het grootste koraalrif van de wereld) wilden wij in Cairns bekijken, maar omdat we dit nu in combinatie konden doen zou dat goedkoper uitvallen voor ons. Ook bleek dat het stuk van het koraalrif dat we gaan bekijken minder toeristisch te zijn dan in Cairns en omstreken. Vrijdag aanstaande(22 mei) zullen we vertrekken met de boot! Na een snelle lunch en een wifimoment bij de McDonald's werd er voor het avondeten een pizza gehaald. Nadat dit ook naar binnen was gewerkt volgde een gezellige rustige avond met twee camping genoten. Rond een uurtje of 12 lag iedereen in bed om te gaan slapen. Morgen(21 mei) wordt er goed weer voorspeld dus hopen we lekker aan het dorpsstrand van Airlie Beach te kunnen liggen!