Whitsundays en de weg naar Cairns

21 mei beloofde een goede dag te worden. Na een bewolkte dag gehad te hebben in Airlie Beach bleek vandaag de lucht strak blauw. In de ochtend werd er voor de 5de keer ondertussen afscheid genomen van onze duitse reisgenoten van de afgelopen dagen om vervolgens ons klaar te gaan maken voor en dag bij de lagoon. Na een ontbijtje en een douche was rond half 12 iedereen er wel klaar voor om te gaan. We hadden nog 1 probleem, onze australian football was helemaal leeg. De oplossing lag bij de lokale apotheek waar ze geen ballenpompen verkochten, maar er wel 1 in huis hadden. Voor een stevige knuffel van ons allemaal wilde de mevrouw achter de kassa de bal wel oppompen. We konden dus met een opgepompte bal richting de lagoon. De lagoon is een soort zwembad dat als vervanging dient voor het zwemmen in de oceaan. Het zwemmen in de zee in deze regio brengt nogal wat risico's met zich mee zoals kwallen en pijlstaartroggen. Na een tijdje heerlijk in de zon liggen werd het tijd om eens een lekkere duik te nemen. Joren en Mark waren nog zo ambitieus om een stukje te gaan zwemmen, maar de conditie bleek niet meer wat het ooit geweest is. Het werd dus maar tijd om de football over te gaan gooien. Na een kleine onderbreking voor lunch lagen we weer bij de lagoon. Toen de zon langzaam aan het verdwijnen was werd er nog een potje gekaart. Hierna werd nog even ons de football over het water getrapt waarbij Joren net opgedroogd weer kon zwemmen, omdat hij de bal in het diepste stuk van het water trapte. Het was langzaam tijd om terug te gaan en tijd om te gaan koken. Op het menu stond rijst met rogan josh saus( een heerlijke saus uit India). De rijst was iets wat aangebakken, maar dag mocht de pret niet drukken. In de avond werd er nog even een biertje gedronken en toen was de dag alweer voorbij gevlogen.

De volgende dag (22 mei) begon weer goed, na het tellen van de wolken kwamen we weer op 0 uit. Na een ontbijtje, een douche en het opruimen van de camper waren we weer klaar voor een dagje aan de lagoon. Nadat we weer rond half 12 aan waren gekomen hebben we weer genoten van een paar uurtjes in de zon. We moesten ons hierna melden bij het reisbureau om een aantal formuliertjes in te vullen voor onze whitsunday en great barrier reef tour. We besloten ook gelijk maar lunch te maken. Om vervolgens weer richting de lagoon te vertrekken. Toen de zon eenmaal aan het verdwijnen was zijn wij richting Domino's vertrokken voor een pizza. Om vervolgens onze spullen te verzamelen voor de tour. Met gevulde magen en goed bepakt konden we aan onze wandeling naar de haven gaan beginnen. Een kleine 20 minuten wandelen over een heuvel. Aangekomen bij de haven was het wachten om de boot op te mogen. Eenmaal op de boot werd ons een cabine toegewezen. Wij als niet schippers hadden natuurlijk geen idee dat onze kamer de grote zou hebben van de gemiddelde bezemkast. Hierna volgde het een en ander aan veiligheidsinstructies voor de komende dagen. De avond bestond verder nog uit het even rond hangen op het dek en op tijd het bedje in want de dag begint morgen al om 7 uur. Er werd trouwens overnacht bij het altijd mooie Nara Inlet.

Het was vroeg dag, want de bel voor het ontbijt ging al kwart voor 7. Zoals iedereen wel van ons verwacht stonden we natuurlijk gelijk klaar. Het duurde ongeveer tot half 8 voordat we bij het ontbijt verschenen. Na een paar stukken toast met jam en een kop koffie konden we aan de dag beginnen. Voor Joren begon de dag wat zwaarder dan normaal. Na het ontbijt begon hij zich aardig zeeziek te voelen. Na een half uurtje staren naar de horizon en een paar bemoedigende tikkies en beuken van Bjorn ging het allemaal wel weer. We kwamen bij onze eerste stop: het zuidelijke punt van whitehaven beach. Een strand met extreem wit zand. Het zand bestaat voor 98% uit pure silica. Dit geeft het zand zijn bijzondere eigenschappen: extreem wit, houdt geen hitte vast, uitstekend voor het oppoetsen van juwelen, het beschadigd makkelijk electronica en het piept en kraakt onder je voeten. Het bijzondere aan dit strand is dat er geen silica is aangetroffen in het gesteente rondom het strand. Dit betekent dat het strand zich langzaam heeft gevormd over de afgelopen miljoenen jaren door zand dat is meegevoerd door de oceaan. Ook was het tijd voor de oefenduiken. Waarbij iedereen gratis de basis van het duiken kon leren. Helaas ging dit voor Mark niet op door het gaatje in zijn trommelvlies. Hij baalt hier behoorlijk van en het is dan ook lastig om iedereen er zo enthousiast erover te zien en te horen. Na de oefenduiken werd er een klein wandelingetje gedaan naar een uitzicht punt. Gelukkig was er daarna ook nog tijd om lekker op het strand te liggen en genieten van het goede weer. Eenmaal terug op de boot stond de lunch al klaar. Dit kwam erg goed uit aangezien we behoorlijk hongerig waren. Er waren heerlijke broodjes met diverse vleeswaren en diverse groentes. Na het genieten van de lunch stond het bezoeken van het volgende uitzichtpunt op het programma. Het was niet zomaar een uitzichtpunt, maar het punt waar alle foto's voor ansichtkaarten en dergelijke gemaakt worden. Hier begon alleen wel het gerucht rond te zingen dat we niet naar het outer reef zouden gaan van het great barrier reef. Dit is voor ons een flinke tegenvaller, omdat het toch één van de hoofdredenen was om deze specifieke tour te boeken. We gaan dan wel snorkelen rondom de whitsundays wat onderdeel is van het grootte geheel dat great barrier reef wordt genoemd, maar dit is net allemaal iets minder mooi en iets meer aangetast. Uiteindelijk bleek dat er een wind staat van 35-40 knopen ( dat is ongeveer 65-70 km/h) bij het outer reeg en dat het nog ongeveer 7 dagen zal aanhouden. Het is dus niet veilig genoeg om er heen te varen. We gaan de volgende dag dus alleen snorkelen in het inner reef. Het uizichtpunt was prachtig trouwens en daar hebben we prachtige plaatjes geschoten. Ook werd er op de weg terug nog een schildpad gezien. Terug op de boot was de bar geopend en kon er op het voor en achter dek genoten worden van een heerlijk biertje. Er moest natuurlijk ook nog gegeten worden. Op het menu stond vanavond aardappels, pasta, kip en als dessert een sukje chocolade ijstaart. Hierna werd er nog een spelletje Uno gespeeld met 11 mensen om vervolgens nog even met een zaklamp wat vissen te spotten rondom de boot. Hierna was de avond voorbij en gingen we weer liggen voor het volgende nachtje op de boot. De boot lag voor anker in Tongue bay aan het aantal boten te zien een populair plekje.

Midden in de nacht was Joren al natgeregend door het openstaande raam en de volgende ochtend was het niet veel beter. Er stond een hele dag snorkelen op het programma. Joren en Bjorn dachten nog na om te gaan duiken, maar met dit weer was het niet echt de moeite waard. De eerste plek om te snorkelen was Luncheon Bay. Opzich een leuk plekje om te snorkelen en onze eerste kennismaking met de Australische onderwater wereld. Helaas was het regenbui na regenbui tijdens het snorkelen waardoor het kleurrijke koraal niet helemaal tot zijn recht kwam. Na het snorkelen stond de lunch op tafel. Het waren vandaag taco's met rijst en salade. Nadat er weer genoten was van een stevige lunch vertrokken we naar onze snorkelplek voor de middag. Een leuk baaitje genaamd Maurine's Cove. Waar het weer nog steeds niet heel motiverend was werd er toch redelijk snel vertrokken met de dingy's(rubber boten die werden gebruikt om ons dichter naar de kust te brengen) naar de snorkelplek. Mark en Joren hadden het nogal zwaar om zichzelf te motiveren om te gaan en stonden nog op de boot toen bijna iedereen al in het water lag. Uiteindelijk was er genoeg motivatie gevonden om in de dingy te springen toen er 1 langs de boot kwam. Na een klein uurtje snorkelen hadden we het wel weer gezien, omdat er zo goed als hetzelfde te zien was als bij de vorige baai. Net terug op de boot werden er twee mantaroggen gezien en was de deckhand nog zo aardig om ons er nog even snel langs te varen. De avond begon met een potje boompje bouwen waarbij de kaarters onder onze reisgenoten zich al snel om ons heen verzamelde. Het werd dus tijd om boompje bouwen te introduceren onder de Engelsen en Denen. Hierna werd er nog een potje hartenjagen gespeeld om vervolgens te gaan eten. Vandaag stond er een gebbqt visje op programma met aardappel puree en salade. Als desert was er een citroen ijstaart. Na het eten werd het potje hartenjagen afgemaakt en even afgekoeld in de frisse wind. Hierna ging Bjorn nog een potje kaarten en Mark en Joren bleven op het dek hangen met 2 Amerikaanse reisgenotes. Na het succes van de avond hiervoor wilde we graag nog een keer vissen proberen te spotten en de Amerikanen deden daar graag aan mee. Joren had de crew zo lief aangekeken dat ze ons de bouwlamp toe vertrouwde. Na een hele tijd kijken naar een groepje inktvissen en een eenzaam visje was daar het moment van de avond: er zwommen twee dolfijnen langs de boot. Zo waren we de enige 4 die dolfijnenen hadden gezien deze reis. Het was al snel rond 11en en iedereen begon langzaam aan zijn bedje op te zoeken. Mark en Bjorn bleven nog even op om de eerste helft van Feyenoord te volgen. Hierbij werd er met onze Engelse en Deense vrienden nog even een klein drankspelletje gespeeld. Dit duurde tot een uurtje of half 1 waarna er maar werd besloten om het bedje op te gaan zoeken.

De volgende ochtend was het alweer de laatse dag van onze tour (25 mei). Nadat Bjorn de eerste twee ochtenden de bel voor het ontbijt had gemist waren we er de 3de ochtend in geslaagd om hem allemaal te missen. Hierdoor moesten we eerst naar de ochtend briefing luisteren om daarna te gaan ontbijten en snorkelen. Er werd gesnorkeld bij Blue Pearl Bay. Het weer was gelukkig iets beter en dat motiveerde wel om nog even lekker het water in te gaan. Deze plek hadden we zeker niet willen missen. Doordat de crew de vissen aan het voeren was terwijl je aan het snorkelen was werd je omgeven door verschillende soorten vissen. Het was spectaculair om te zien. Het koraal in deze baai was ook prachtig om te zien. Het was zo leuk dat we ongeveer 2 uur in het water hebben gelegen. Het was daarna pas 11uur, maar toch al tijd voor een verdiende lunch. Er stond een oven pastaschotel met een stukje quiche en salade op het menu. Na de lunch werd de koers richting de haven ingezet. Het einde van onze tour naar de Whitsundays naderde dan zijn eind. Na het afreken van de biertjes en het verzamelen van de spullen waren we helemaal klaar om aan te meren. Na terugkomst bij de haven besloten we om nog een ruime anderhalf uur bij de lagoon te gaan liggen om vervolgens boodschappen te gaan doen. Na de boodschappen werd onze tocht richting het noorden vervolgd. Na het klaarmaken van ons diner(parma's op een broodje en meloen) in het kleine vakantiedorpje Bowen zijn we nog 100km naar het noorden gereden om te overnachten in het kleine dorpje Home Hill.

De volgende morgen was het tijd om een uitstapje te maken naar de outback. Op de planning stonden hiervoor twee oude goldrush stadjes. Na een paar borden met waarschuwingen voor gravelwegen en steile heuvels begon ons outback avontuur dan echt. Er bleek een kleine 45km aan gravelweg voor ons te liggen met overal waarschuwingen voor koeien en andere dieren. Het duurde dan ook niet lang voordat de eerste koeien gespot werden. Ook zijn we nog Emu's en kangoeroes tegengekomen. Na een uurtje offroad en meer koeien dan mensen waren bij ons eerste stadje: Ravenswood. Een stadje dat vroeger een populaire bestemming was onder de goudzoekers, maar toch altijd het kleine broertje zal zijn van Charters Towers de voormalige goudhoofdstad van Queensland. In Ravenswood zijn ze nog steeds actief aan het goud zoeken en stonden er prachtige oude gebouwen uit de hoogtij dagen. Na Ravenwood moest er ook een bezoek worden gebracht aan Charters Towers. Deze stad was in zijn hoogtij dagen de op een na grootste stad van Queensland. Door een blikseminslag in een berg ergens eind 1800 werd er bij toeval goud ontdekt hier. Het duurde dan ook niet lang voordat de massa gearriveerd was om zijn geluk te beproeven. In de bergen zijn de mijnschachten nog goed te zien en staat er hier en daar een achtergebleven mijnkarretje. De stad zelf is langzaam aan het uitsterven nu er geen goud meer gewonnen wordt. Er is een mooi stadje overgebleven met oude gebouwen in de victoriaanse stijl. Na Charters Towers werd er vertrokken richting Townville. We kwamen hier pas aan het eind van de middag aan waardoor we maar besloten om boodschappen te gaan doen en daarna te gaan koken. Er kwam een heerlijk diner op tafel dat bestond uit: worstjes, patat en groente. Hierna werd de lokale BP opgezocht om daar op de parkeerplaats te overnachten. Na een spelletje kaarten was iedereen redelijk vermoeid van de boottocht en was het tijd om de dag af te sluiten.

Woensdag 27 mei werd er langzaam opgestart op de parkeerplaats bij de lokale BP. Nadat Mark en Joren al helemaal klaar stonden bedacht Bjorn zich dat hij ook maar eens wat moest gaan doen. In plaats van zichzelf snel klaar te maken nam hij ruim de tijd. Na een tijdje konden we dan eindelijk vertrekken richting Townsville. Hier hebben we het centrum van de stad bekeken en zijn we even langs het culturele centrum gelopen. We eindigde rond 1en bij de lokale bbq om tosti's te maken. Hierna hebben we een bezoek gebracht aan de lokale lagoon. Enige minpuntje was dat de lagoon droog stond voor onderhoud. We besloten maar een bezoek te gaan brengen aan de langste waterval van Australië. Hij schijnt ergens rond de 300m lang te zijn. Het was nog even spannend of we het wel zouden halen met de benzine die we nog hadden. Door ons zoveel mogelijk te laten rollen en alleen te remmen over de heuvelachtige wegen hebben we wat benzine uit kunnen sparen, waardoor we net genoeg hadden. Na het tanken gingen we maar weer even bbqen. Er stond een heerlijk stukje lamsvlees met salade en gevuld stokbrood op het programma. Nadat we hier even heerlijk hebben van zitten genieten zijn we doorgereden naar een rest area om daar de dag af te sluiten met een potje kaarten.

Nadat we het weer voor elkaar hadden gekregen om als laatse weg te zijn op de rest area zijn we doorgereden naar Mission Beach. Dit moest een prachtig strand zijn en misschien hadden we er teveel van verwacht, maar het viel dus een beetje tegen. Het weer hielp ook al niet mee, doordat er een dikke bewolkingslaag hing en het elk moment dreigde te regenen. Na de Australian Football een paar keer heen en weer getrapt te hebben zijn we maar boodschappen gaan doen. Om vervolgens door te rijden naar Innisfail. Hier hebben we de middag opgevuld met wifi en een beetje rondlopen. De rest area was vlakbij en daar zijn we gaan kaarten om vervolgens een maaltijd klaar te gaan maken. Het waren vandaag hamburgers met salade. Na hiervan te hebben genoten zijn we weer verder gaan kaarten. De avond was nog lang en het kaarten begon langzaam te vervelen. Het moment van sterke verhalen en kaartenhuizen bouwen was aangebroken. Dit hebben we tot een uurtje of 11 volgehouden om vervolgens te gaan slapen.

Het was alweer vrijdag 29 mei. Het weer was alweer niet denderend en dus ging ons plan B voor de dag in werking. We gingen watervallen bezoeken. Waaronder een waterval waarvan wordt gesuggereerd dat het de meest gefotografeerde is van Australië. Wij besloten ondanks het miezeren en de kou om gewoon te gaan zwemmen bij de waterval. Het was koud, maar het uiteindelijk wel waard. We hebben uiteindelijk lekker onder de waterval gestaan en zijn lekker opgefrist. We staan ook nog eens op tientallen vakantiefoto's van mensen die lekker op het droge bleven. Na de watervallen zijn we doorgereden naar Lake Tinnaroo. Na de camper hier zo geparkeerd te hebben dat we zelf heerlijk uit de wind konden zitten hebben we genoten van de zo plotseling verschdnen zon. Na een boterham en een stuk watermeloen waren de magen ook weer gevuld. We besloten na 2 uur dat we het wel gezien hadden en zijn richting Cairns gaan rijden om boodschappen te doen in Edmonton. Hierna zijn we gaan bbqen in Cairns. Onze duitse vriendinnen bleken ook hier te zijn en zo konden we na onze heerlijke maaltijd van hamburgers met bonen en aardappelen weer voor de 6de keer afscheid nemen. Op zoek naar een rest area bleken er niet veel te zijn in de omgeving. We zijn dus maar een lokale weg ingeslagen om ergens tussen de suiker velden te overnachten.

De volgende ochtend waren we wederom teleurgesteld in het weer. Het leek er niet in te zitten dat we nog aan het strand zouden kunnen liggen. We zijn in de ochtend gelijk boodschappen gaan doen. Hierbij hebben we een mooi stukje steak kunnen scoren voor een 5 euro. Na de boodschappen gingen we op pad richting de Mossman Gorge een leefgebied van de aboriginals. Na een beetje rondkijken hadden we eigenlijk al wel genoeg gezien en lieten we het bezoek aan het park links liggen. We gingen maar even een kijkje nemen in een nog noordelijker stadje namelijk Cape Tribulation. Halverwege kwamen we echter voor de verrassing te staan dat we een rivier over moesten met de ferry. Een retourtje was ongeveer 20 euro en ook dit lieten we dus maar zitten. We zijn maar terug gereden naar Port Douglas waar we de dag waren begonnen om een tosti te maken op de bbq. Het leek op dat moment te gaan opentrekken, maar na een potje kaarten was de hoop vervlogen: het was weer helemaal dicht getrokken. Van het weer moesten we het niet hebben en zijn we maar richting een sports bar vertrokken. Hier hebben we lekker Australian Football zitten kijken met een biertje. Nadat we nog even in de verleiding waren om wat geld in te zetten op 1 van de wedstrijden moeten we blij zijn dat we dat niet hebben gedaan. De favoriet had het moeilijk em verloor ruim. Toen om ons heen langzaam de goed gevulde borden met eten op tafel kwamen kregen we zelf ook wel een beetje honger. We zijn terug gegaan richting de bbq om daar onze steak te bereiden met courgette, auberginne, stokbrood en wat aardappelen. Hierna zijn we op zoek gegaan naar een plek om te overnachten. We zijn uiteindelijk beland ol de parkeerplaats van de lokale golfclub.

De volgende ochtend werden we rond kwart voor 8 wakker en was het al goed druk op de golfclub. Toen we uit de camper stapte bleken we onze camper bij de oefen putting green hadden neergezet waar er al redelijk veel mensen actief waren. We zijn maar snel even naar een rest area gereden om daar verder op te starten en te ontbijten. Onderweg had Bjorn weer een klein uitstapje naar de rechterkant van de weg, maar dat was snel gecorrigeerd. Vandaag stond het lang verwachte krokodillen spotten op het programma. De tour begon alleen pas om half 2 en het weer was vrij matig. We besloten eerst maar boodschappen te gaan doen. Doordat we zo ongekend vroeg wakker waren stonden we bij de supermarkt voor een dichte deur. We moesten een half uur wachten voordat hij open ging. Na het inslaan van een steak, groenten en twee stokbroden. Hierna hadden we nog steeds zeeën van tijd en geen idee wat we er mee moesten. Na een klein bezoekje aan Wonga Beach waar de zon zich ook niet liet zien zijn we maar doorgereden naar Daintree Village het plaatsje waar we moesten zijn voor onze tour. Eenmaal daar aangekomen bleek er ook hier ook niks te doen. Na een potje kaarten en een tosti was het dan tijd om te gaan verzamelen voor onze tour. We wilden allemaal erg graag krokodillen zien, dus het was toch wel spannend of we ze zouden zien. De tour begon goed na een ruime 5 minuten werd de eerste krokodil gezien. Het was een klein krokodilletje van een jaartje of 2 oud. Hierna hebben we vooral heel veel vogels gezien en weten we nu alles over de vogels in het regenwoud. Nadat de gids had verteld dat er 4 vrouwtjes en 1 mannetje leefden in dit gebied van de rivier liep de boot vast op een zandbank, omdat het laag tij was. Voordat we het wisten stond de gids al in het water om de boot wel even van de zandbank af te duwen. Een paar minuten varen na het onbevreesde optreden van onze gids hadden we het geluk dat we de grootste krokodil van de rivier zagen. Het was een enorm beest van ongeveer 5 meter. Hierna hebben we helaas geen krokodil meer gezien. Na de tour zijn we weer terug gereden naar Cairns. Het werd wel weer eens tijd om op een camping te gaan staan. Op de camping troffen we ook weer onze beste duitse vriendinnen. Nadat we even gekaart hadden een lekker onder de douche hadden gestaan was het tijd voor het avondeten. We hebben weer geprobeerd om de pasta carbonara te perfectioneren. Hij was ook dit keer weer goed gelukt. Na het eten zijn we met de duitsers richting het centrum vertrokken om Franse vrienden van onze whitsunday tour op te zoeken. We hebben met z'n allen tot een uurtje of 1 een drankje gedaan om vervolgens weer 40minuten terug te lopen naar de camping.

De volgende morgen was het alweer 1 juni en dus tijd om onze camper in te gaan leveren. Hij moest schoon afgeleverd worden en hij was natuurlijk al heel schoon. Na het inpakken van onze tassen hebben we maar 1,5uur hoeven schoonmaken voordat hij klaar was om in te leveren. Nadat we de tassen hebben afgegooid bij ons hostel zijn we de camper gaan inleveren. Het was toch wel een beetje raar dat we na 50 dagen ons wagentje niet meer hadden. Bij het inleveren hebben we gevraagd hoeveel kilometers we hebben afgelegd. We hebben de afgelopen 50 dagen 8045 kilometer gereden. Na het inleveren hebben we de bus terug naar de stad gepakt om nog even bij de lagoon te gaan liggen. Na een een uurtje bij de lagoon begon het te regenen en zijn we richting het hostel vertrokken. Na een douche waren we helemaal klaar om te gaan eten. We zijn deze avond in de pub een parmigiana gaan eten. Hierna hebben we in de pub nog een paar biertjes gedaan om vervolgens ons bedje op te zoeken.

Xxx Bjorn, Joren en Mark